FUMUS

FUMUS
FUMUS
an ex furvo, quod nigrum, an ex Graec. θῦμα, θύημα, suffimentum, an ex Hebr. afflavit? flammae index est, e quo non minus futurorum scientiam sibi Vett. fingere studebant, ac ex ipsa flamma; Clarus enim et caelum petens felicitatem, densus et terram repercutiens infortunia portendebat, MS. Exegetes Stat. Theb. l. 4. v. 412. Et ad eundem l. v. 468. Lutatius, Ars aruspicinae haec habet; Ut et thuris motus et crepitus et fumi motus et flexus aruspex inde colligat. Cuiusmodi augurium disertissime describit Ovid. Trist. l. 5. Eleg. 5. De eadem divinationis specie Martian. Capella l. 2.
Nam Sabaeorum rapidis
Quid vapor edat aris.
Fumida quid thuricremis
Aura paret favillis.
Omina vel certa ferant
Vocibus auguratis.
Intrepidis, nec dubitans,
Vocibus antevertis.
Quam in rem vide plura apud Statii Commentatorem doctissimum Barth. d. l. et supra aliquid in voce Capnomantes, item Extispicina. Sed et in poenam Fumus adhibitus est. Certe Fumi cruciatus memoratur Vulcatio Gallicano in Vita Cassii, Primus id supplicii genus invenit, ut stipitem grandem poneret pedum octoginta et centum, et a summo usque ad imum damnatos ligaret: et ab imo focum apponeret, incensisque aliis alios fumi cruciatu, timore etiam alios, necaret. Sic. Alex. Seu. Turinum quendam, in foro Transitorio ad stipitem illum ligari praecepit, et fumo apposito, quem ex stipulis atque humidis lignis fieri iusserat, necavit, praecone dicente, Fumo punitur, qui vendidit sumum, apud Lamprid. Eiusdem crudelitatis exemplum habes apud Martyrologiorum Scriptores, in passione Felicis Presbyteri, et aliorum B. Martyrum, qui Valentiae Cavarum ἐτελειώθηςαν, alibique in Historiis passim. Fiebat autem fumus ille praecipue ex lignis viridibus, quae humoris plurimum habere cerum est et proin plurimum ex se dant fumi; quo in genere ficum excellere, ideoqueve ad sontes hoc modo necandos saepius eius ligna adhiberi consuevisse, diximus supra. Vide Casaub. ad Vulcatium Gallic. et Salmas. ad Lamprid. Contra pretiosorum odorum fumis delectari Deos suos credebant Gentiles, uti post multos alios docent Arnob. et Lucian. Notum illud ex Hom. Il. a.
Μηροὺς δ᾿ ἐξέταμον κατα τε κνίςςῃ ἐκάλυψαν
Et Stat. Theb. l. 10. v. 55.
——— aggestis vigilant altaria flammis.
Ad quem locum vide Barth. supra laudatum: uti de more caseos fume siccandi colorandique supra; de gemma a fumo nomen habente, infra in voce Iaspis.

Hofmann J. Lexicon universale. 1698.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • fumus boni iuris — fù·mus bò·ni iù·ris loc.s.m.inv., lat. TS dir. il probabile buon fondamento giuridico di una pretesa {{line}} {{/line}} ETIMO: lat. fumus boni iuris propr. fumo di buon diritto …   Dizionario italiano

  • fumus persecutionis — fù·mus per·se·cu·tiò·nis loc.s.m.inv., lat. BU possibile esistenza di una volontà persecutoria da parte di un organismo inquirente, degli organi di stampa o anche da parte di un terzo {{line}} {{/line}} ETIMO: lat. fumus persecutionis propr. fumo …   Dizionario italiano

  • Et fumus patriae dulcis. — См. И дым отечества нам сладок и приятен …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Mensch — 1. A verzagte Möntsch isch im Himmel nid sichar. (Bern.) – Zyro, 108. 2. Ach, Mensch, betracht , wie Gott verlacht all deinen Pracht, der in einer Nacht wird zu nichts gemacht. – Gerlach, 9. 3. Ain verkerter mensch richtet hader an vnd ain… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • FUMETERRE — Simple très populaire, déjà prescrite en cholagogue dans l’Antiquité, la fumeterre (Fumaria officinalis L.; fumariacées) renferme un alcaloïde, la fumarine, et un acide, dit acide fumarique, associés à du tanin, à des sucres, à des sels de… …   Encyclopédie Universelle

  • fumigène — [ fymiʒɛn ] adj. • 1909; lat. fumus « fumée » et gène ♦ Qui produit de la fumée. Engins, grenades, pots fumigènes, produisant d épais nuages de fumée destinés à dissimuler des mouvements de troupes, d unités navales, etc., à donner un signal de… …   Encyclopédie Universelle

  • fum — fumuri, s.n. I.1. Suspensie de particule solide într un mediu gazos, produsă în cursul arderii incomplete a materialelor combustibile (sau, artificial şi intenţionat, cu ajutorul unor substanţe chimice). ♦ Fig, Înceţoşare, tulbureală, ameţeală… …   Dicționar Român

  • Humo — (Del lat. fumus.) ► sustantivo masculino 1 FÍSICA Producto que en forma gaseosa se desprende de una combustión incompleta de la materia orgánica, compuesto de pequeñas partículas de carbón, vapor de agua y ácido carbónico. SINÓNIMO emanación gas… …   Enciclopedia Universal

  • fumagine — [ fymaʒin ] n. f. • 1845; du lat. fumus « fumée » ♦ Hortic. Maladie des plantes, caractérisée par un dépôt couleur de suie sur la tige et les feuilles. ● fumagine nom féminin (latin scientifique fumago, inis, du latin classique fumus, fumée)… …   Encyclopédie Universelle

  • fumivore — [ fymivɔr ] adj. • 1799; alchim. XVII e; lat. fumus « fumée » et vore ♦ Qui absorbe de la fumée. Appareil, foyer fumivore, ou n. m. un fumivore, destiné à absorber les fumées. Une bougie fumivore. ● fumivore adjectif et nom masculin Se dit d un… …   Encyclopédie Universelle

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”